دوشنبه, ۸ آذر ۱۳۹۵، ۰۹:۳۲ ب.ظ
در بینِ بچههای سمپاد.
بسمالله...
سلام!
+
گاهگاهی باید سر زد به مدارسِ سمپاد.
گاهگاهی باید نفس کشید بینِ بچههای مدرسهی قدیمیام؛
خواه بینِ بچههای فرزانگان باشد و در نقشِ معلمِ دینیِ نالایق و الکی مثلا به جای خانمِ رفعتی،
خواه بینِ بچههای علامهحلی باشد و در شبِ شعر و در جایگاهِ فارغالتحصیلی که آمده نوشتهاش را بخواند و حسادتش به شعرا را ابراز کند.
باید از هر دوش بنویسم.
کمی که خلوتتر شدم - انشاءالله -
پی نوشتِ توصیهطور:
تا یک سال توی دانشگاه نه به کسی جزوه بدهید، نه با کسی همکاری کنید، نه با کسی دوستیِ نزدیکی را شروع کنید، نه عضوِ گروهی بشوید، نه به کسی کمک بکنید، نه برای آدمها مایه بگذارید.
چون یکی یکی همهی این کارهایتان توی صورتتان برمیگردد!
"دیدم که میگم ها!! "
۹۵/۰۹/۰۸